باورش سخت است که در ۴۰ کیلومتریِ محیط صنعتیِ شهر عسلویه، با یکی از بکرترین و دست‌نخورده‌ترین روستاهای ایران روبه‌رو شویم؛ اما واقعیت دارد. روستای بنود، منطقه‌ای است که از آلودگی و صنعت‌زدگی مصون مانده و به‌علاوه، ساحل کاملاً زیبا و تمیز و بکرِ آن، با وجود سکوت محضی که دارد، گردشگران را با فریاد به آغوشِ خود می‌خواند. ساحلی شنی که سخت می‌توان مانند آن را در کنار روستای دیگری یافت؛ و برای ورزش‌هایی از قبیل والیبال یا فوتبالِ ساحلی یا قلعه‌سازیِ کودکانه کاملاً مناسب است و در زیرِ آسمان کاملاً صاف آن، می‌توان ساعاتی با آسودگی آفتاب گرفت. امکان شنا نیز در ساحل آن، با رعایت موارد امنیتی مهیاست؛ و آغوشِ باز و دست‌ودل‌بازِ این ساحل، باعث شده اکثر مردم روستا، شغل جذاب صیادی را برای کسب روزی انتخاب کنند. با کمک اهالی روستا، می‌توان ساعاتی هم به قایق‌سواری و دیدنِ جذابیت‌های صید ماهی پرداخت. شکل و بافت سنتیِ روستا و امکان دیدن خانه‌های ساخته شده با «پیش» یا همان برگِ نخل، یکی دیگر از جاذبه‌های فیزیکیِ این روستای پاک و بکر است؛ اما به این جاذبه‌های بصری می‌توان جذابیت‌هایی معنوی نیز افزود. از میهمان‌نوازی و صاف‌وسادگیِ مردمِ روستا گرفته تا این موضوع که شیعه و سنی در این روستا با آزادی و برابری کامل زندگی می‌کنند و افرادِ هر دو دین، قدم بازدید کنندگان را گرامی می‌شمارند. مسئولان شورای روستا امیدوارند که به‌زودی بتوانند این روستا و روستای برادرش، یعنی بَندو را به‌عنوان منطقۀ نمونۀ گردشگری به ثبت برسانند و با توجه به جذابیت‌های این دو روستا، چنین امری اصلاً بعید به‌نظر نمی‌رسد. در هر صورت اگر به مناطق جنوبی سفر می‌کنید، بازدید از این جنوبی‌ترین روستای استان بوشهر، یکی از «باید»هاست.
