دبی را باید شلوغ‌ترین بخش از امارات متحده عربی دانست که مقصدی محبوب در میان گردشگران برای ایام تعطیلات است. این شهر پر از آسمانخراش و برج‌های بلند و البته مراکز خرید بزرگ، در مدت کوتاهی از یک بیابان به یک مقصد گردشگری پرترافیک تبدیل شده است، جایی که گردشگران برای خرید، لذت بردن از نور آفتاب در کنار ساحل و یا خوشگذرانی در کنار خانواده به آن هجوم می‌برند. شهر دبی به خاطر جاذبه‌های چشمگیر خود شناخته می‌شود، جاذبه‌هایی از قبیل برج خلیفه (بلندترین برج جهان) و مراکز خریدی که در کنار آکواریوم‌های غول پیکر و پیست‌های اسکی در فضای بسته، این شهر را به بهشت رویاهای گردشگران خارجی تبدیل کرده است. اما این شهر جاذبه‌های فرهنگی دیدنی و چیزهای دیگری نیز دارند که در کنار ظاهر مدرن دبی بر ارزش گردشگری آن افزوده‌اند. اگر در محله بستکیه دوری بزنید با چهره باستانی این شهر آشنا خواهید شد. با لنج عربی در رودخانه دبی نیز گردش کنید تا بدانید که در این شهر زیبا چیزهای باارزشی غیر از سازه‌های مدرن و زرق و برق نیز وجود دارد.
1- برج خلیفه
معروف‌ترین و شاخص‌ترین بنای شهر دبی برچ خلیفه است که 829.8 متر طول دارد و بلندترین ساختمان جهان به شمار می‌آید. برای بسیاری از بازدید کنندگان، رفتن به سکوی تماشای این برج که در طبقه 124 آن قرار دارد یک تجربه حیاتی و فراموش نشدنی است. نماهای شهر از دیدگاهی شبیه چشم یک پرنده بسیار حیرت انگیز خواهند بود. قبل از پا گذاشتن به این سکوی تماشایی جذاب، یک تور تصویری در مورد تاریخچه دبی و برج خلیفه که ساخت آن در سال 2010 به اتمام رسید برای شما اجرا خواهد شد و بعد از آن است که بالابرهای سریع شما را به سمت بالا برده تا از سکوی مذکور نمایی 380 درجه از آسمانخراش‌ها و بیابان در یک طرف و اقیانوس در طرف دیگر شهر داشته باشید.
رفتن به این سکوی تماشا در هنگام شب بسیار مرسوم است و عکس‌هایی که در طول شب از شهر دبی گرفته می‌شوند به دلیل نورهای پانورامایی مشهور شهر خیره کننده خواهند بود. برای این که مدت زمان زیادی در صف ورود به برج معطل نشوید، یک بلیت ورود مربوط به سکوی تماشا خریداری کنید، بخصوص اگر قصد سفر به این شهر در ایام تعطیلات سال جدید را دارید. در روی زمین نیز، در اطراف برج خلیفه، ساختمان‌هایی قرار دارند که با باغچه‌های زیبای خود و راهروهای پیچ در پیچ نمایی خیره کننده را به وجود آورده‌اند. در اطراف برج خلیفه، همچنین، جاذبه‌های آبی متعددی از قبیل فواره دبی قرار دارد که به عنوان بلندترین فواره نمایشی جهان شناخته شده و از فواره‌های مشهور بلاجیو در لاس وگاس الهام گرفته شده است.
2- دبی مال
دبی مال بزرگ ترین و اصلی ترین مرکز خرید شهر دبی است که به برج خلیفه و آکواریوم مشهور دبی نیز راه دارد. همچنین یک میدان اسکی روی یخ، منطقه بازی و مجتمع سینمایی در این فروشگاه بزرگ قرار دارد که سرگرمی گردشگران و بازدید کنندگان را فراهم می‌کنند. در این مرکز خرید بزرگ می‌توانید خریدی فراموش نشدنی را تجربه کرده و بهترین غذاهای جهان را نیز در آن سفارش دهید. در این مکان همیشه جشن‌ها و مراسم خاصی برگزار می‌شود که از آن میان می‌توان به اجرای موسیقی زنده و برگزاری فشن شوها اشاره کرد. مهم‌ترین مراسمی که در دبی مال برگزار می‌شود فستیوال سالانه خرید دبی در ماه ژانویه و فوریه و فستیوال سورپرایزهای تابستان دبی در ماه‌های جولای و آگوست هستند.
3- موزه دبی
موزه زیبای دبی در قلعه الفحیدی واقع شده است، قلعه‌ای که در سال 1787 برای دفاع از رودخانه دبی ساخته شده است. دیوارهای این قلعه از بلوک‌های مرجانی سنتی ساخته شده و با آهک به هم چسبانده شده‌اند. طبقه بالای قلعه به کمک ستون‌های چوبی نگهداشته شده و سقف نیز با استفاده از شاخه و برگ درخت خرما، گل و لای و گچ ساخته شده است. این قلعه در گذشته به عنوان مکان اقامت خانواده حاکم مورد استفاده قرار گرفته و به عنوان محل فرمانروایی، پاسگاه و زندان نیز به کار رفته است. قلعه الفحیدی که در سا‌های 1971 و 1995 به طور گسترده‌ای بازسازی شده اکنون به یک موزه بزرگ تبدیل شده است. ورودی موزه نمایشگاهی خیره کننده از نقشه‌های قدیمی امارات و دبی است که توسعه باورنکردنی این منطقه بعد از کشف نفت را نشان می‌دهند.
حیاط موزه دبی نیز خانه چندین قایق قدیمی و سنتی و یک خانه ساخته شده از برگ درخت خرما در کنار یک برج بادی اماراتی است. سالن سمت راست موزه مکانی است که سلاح‌های قدیمی در آن نگهداری می‌شوند و سالن سمت چپ نیز به نمایش آلات موسیقی سنتی امارات تعلق دارد. زیر زمین طبقه اول نیز سالن‌هایی قرار دارند که سبک زندگی سنتی مردم امارات را در جنبه‌های مختلف خود (ماهیگیری، صید مروارید، زندگی بیابانی و بدوی) را به نمایش گذاشته و در سایت باستان شناسی القصیص نیز می‌توان اشیائ دست ساز متعلق به 3.000 تا 4.000 سال پیش را یافت.
4- بستکیه (دبی قدیم)
منطقه بستکیه که به محله الفحیدی نیز معروف است در اواخر قرن نوزدهم میلادی ساخته شد تا خانه تاجران ثروتمند ایرانی باشد که در زمینه تجارت مروارید و منسوجات فعالیت داشته و به خاطر تجارت معاف از مالیات دوبی و دسترسی به رودخانه دبی به این شهر آمده بودند. بستکیه در بخش شرقی بور دوبی در کنار رودخانه یا خور قرار گرفته و ساختمان‌های مرجانی و آهکی آن که بسیاری از آن‌ها در بالاترین قسمت خود دارای برج باد هستند به خوبی حفظ شده‌اند. برج‌های بادی نمونه اولیه سیستم‌های تهویه بودند که باد را در درون خود به دام انداخته و به درون خانه‌ها روانه می‌کرد. تاجران ایرانی تکنولوژی این سیستم‌های خنک کننده که در شهرهای ساحلی جنوب ایران رواج دارد را با خود به این منطقه از دبی آورده بودند. با معماری متمایز عربی، کوچه‌های باریک این منطقه ما را به یاد دوران گذشته آرام و بی‌هیاهوی شهر دبی می‌اندازند. در درون این محله نمایشگاه مجلس را خواهید یافت که مجموعه‌ای نفیس از کاشی‌ها و مبلمان سنتی عربی را در خود دارد. همچنین یک نمایشگاه دیگر در این محله وجود دارد که مجموعه‌های هنری مدرن و معاصر را در خود جای داده است.
5- خانه شیخ سعید آل مکتوم
شیخ سعید آل مکتوم فرمانروای دبی در سال‌های 1921 تا 1958 و پدربزرگ حاکم کنونی این شهر بوده است. مکان زندگی او اکنون بازسازی و به موزه تبدیل شده که نمادی زیبا از سبک معماری عربی به شمار می‌آید. خانه شیخ آل مکتوم در سال 1896 توسط پدر شیخ سعید ساخته شد چنانکه بتواند فعالیت‌های کشتیرانی را از بالکن‌های آن مشاهده نماید. این خانه بعدها ویران شد اما خانه کنونی در کنار خانه ویران شده بنا گردید و با استفاده از درهای ساخته شده از چوب درخت ساج، صفحات مشبک چوبی در کنار پنجره‌ها و صفحات تهویه ساخته شده از گچ با طرح‌های هندسی و گلدار سعی شد شباهت کاملی به خانه اصلی داشته باشد. این سازه شامل 30 اتاق است که در اطراف یک هال واحد قرار گرفته و برج بادی نیز بالای آن قرار می‌گیرد.
در داخل این خانه بزرگ شیخ آل مکتوم، موزه اسناد و عکس‌های تاریخی دبی واقع شده که عکس‌هایی بسیار قدیمی که بین سال‌های 1948 تا 1953 گرفته شده‌اند در آن نگهداری می‌شوند. بخش دریایی موزه حاوی عکس‌هایی از ماهیگیری، صید مروارید و ساختن قایق است. در سراسر این ساختمان نامه‌ها، نقشه‌ها، سکه‌ها و تمبرهای متعددی را می‌توان یافت که توسعه و رشد تدریجی عرب نشین امارات را به نمایش می‌گذارند. در همان حوالی خانه شیخ عبید بن ثانی قرار دارد که بازسازی شده و فضای داخلی بسیار سنتی دارد.
6- خور دبی
رود یا خور دبی، شهر را به دو شهر مجزا تبدیل می‌کند که بخش دیره در سمت شمال و بور دبی در قسمت جنوب آن قرار می‌گیرد. این خور عنصری موثر در رشد شهر بوده و عاملی بود که اولین ساکنان این منطقه که جملگی ماهیگیر و صیاد مروارید بودند را به سکونت در این منطقه واداشت. در اطراف این خور روستاهای کوچکی در اوایل دهه 1830 شکل گرفته و با ساکن شدن قبیله بنی یاس بر اهمیت این سکونتگاه افزوده شد. اسکله لنج در کنار ساحل خور دبی و در شمال پل آل مکتوم واقع شده است. برخی از لنج‌هایی که در این اسکله پهلو می‌گیرند و هنوز توسط تاجران کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرند بیش از 100 سال قدمت دارند.
در این لنگرگاه می‌توانید شاهد بارگیری و خالی شدن بار این لنج‌ها باشید. کارگران لنگرگاه معمولاً بازدید کنندگان را به درون لنج‌ها دعوت می‌کنند، جایی که می‌توان با سبک زندگی ملوانان قدیمی آشنا شد. بسیاری از این لنج‌ها برای تجارت به ایران، کویت، عمان، هند و شاخ آفریقا می‌روند. این بخش کوچک از اقتصاد سنتی دبی هنوز هم پرجنب و جوش و مکانی جذاب برای گشت و گذار است. برای گردش در اطراف خور دبی هم می‌توانید از لنج‌های متعدد بازسازی شده استفاده کنید و هم سوار قایق‌های چوبی کوچک شوید که شما را به سواحل دیره و بور دبی می‌رسانند.
7- مسجد جمیره
مسجد جمیره در نظر بسیار از گردشگران خارجی یکی از زیباترین مساجد شهر دبی به شمار می‌آید. این مسجد ساخته شده با معماری عربی-اسلامی، کاملاً شبیه مسجد الازهر قاهره ساخته شده است، مسجدی که 8 برابر نمونه اماراتی خود وسعت دارد. این سازه سنگی در دوران حکومت فاطمیان ساخته شده و دو مناره دارد که سنگ کاری‌های بسیار زیبایی روی آن‌ها انجام شده است. نمای شبانه مسجد جمیره دبی که با روشن شدن نورافکن‌ها همراه بوده بسیار خیره کننده است. مرکز آشنایی فرهنگی شیخ محمد بن راشد این مسجد مسئول سازماندهی تورهایی است که با هدف درک بهتر دین اسلام و معماری اسلامی راه‌اندازی شده‌اند. این تورها هر روز ساعت 10 صبح به غیر از روزهای تعطیل آغاز می‌شود.
در این بخش از مقاله با تعدادی از جاذبه های گردشگری دبی آشنا شدید، پیشنهاد می‌کنیم برای شناخت سایر جاذبه های دبی با مقاله‌های بعدی وبلاگ علاءالدین تراول همراه باشید تا با آگاهی کامل از این شهر رویایی و زیبا دیدن کنید.
