امروزه هواپیما به عنوان یکی از محبوبترین وسایل نقلیه در جهان به شمار میرود که به دلیل ایمنی و سرعت مورد انتخاب بسیاری از افراد قرار میگیرد. برای افرادی که زیاد با هواپیما سفر میکنند تأخیر و یا حتی لغو پرواز اگرچه ناخوشایند، اما زیاد عجیب نیست. در واقع در سفرهای هوایی احتمال لغو و تأخیر پروازها همواره وجود دارد. اما علت تاخیر پرواز یا نقص فنی هواپیما در فرودگاه های ایران چیست؟ در وبلاگ علاءالدین تراول همراه ما باشید تا با دلایلی که منجر به لغو و یا تأخیر در پرواز میشوند، آشنا شوید.
قصه از آنجایی شروع میشود که روزی یکی از استادان برجسته ایران در یکی از دانشگاهها در رابطه با تاخیر و یا نقص فنی هواپیما جمله به یادماندنی را نقل قول کردند که شما هم بدانید، بد نیست: هواپیماهای ایران را خدا با دستان خود از مبدا بلند میکند و در مقصد بر زمین مینشاند، دانشجویان دلیل این حرف را جویا شدند و ایشان در جواب گفتند که هیچ اعتباری به این هواپیما ها نیست و اگر خدا نمیخواست این هواپیماها با این تکنولوژی پایین امکان نداشت که بتواند در آسمان ایران پرواز کند. داستانی که ما هر روز در فرودگاه های مختلف ایران با آن مواجه هستیم گاهی در تهران و گاه در شهرستانها، تاخیر یا نقص فنی هواپیماست و این داستان ،داستانی است که سالهای سال وجود داشته و تا زمانی که شرایط ایران همراه با تحریمها باشد و نتوانیم با دنیا ارتباطات حرفهای داشته باشیم، ادامه خواهد داشت و پایانی ندارد. در این میان سوالاتی که برای بسیاری از افراد پیش میآید این است که مقصر این تاخیرها کیست؟ مقصر ایرلاین است؟ مقصر مهندسین هواپیماست یا خلبان؟ مقصر واقعی کیست؟
شاید یکی از دلایل تاخیر یا نقص فنی هواپیماها وجود شرکت های هواپیمایی مختلف در ایران است که هر کدام بنابر دلایلی وارد این صنعت شده و در حال فعالیت با هواپیماهای قدیمی و فرسوده هستند. به عنوان مثال شما وقتی وارد فرودگاه استانبول، فرودگاه فرانکفورت آلمان یا فرودگاه هیترو لندن میشوید و یا خیلی از ایرلاین های جهان با تعدد ایرلاینها به مانند ایران مواجه نمیشوید. به عنوان مثال در آلمان تنها ایرلاین قوی لوفت هانزاست و دو الی سه مورد دیگر هم وجود دارد ولی در مقابل لوفت هانزا نتوانستند در بازار دوام آورند و از دایره ایرلاین های آلمان خارج شدند.
خوب حال این سوال پیش میآید که دلیل تعدد ایرلاینها در ایران چیست؟ و چرا هواپیمای قدیمی با صندلیهای کهنه و فرسوده، تکنولوژی هوایی پایین، بدون سرویس امکاناتی خوب در خط هوایی ایران مشغول به فعالیت هستند؟ در این میان مسافران هم از تاخیر و یا نقص فنی هواپیما ناراحت میشوند، اعصبانی میشوند و مقصر اصلی این رفتار را ایرلاینها، خلبانها و یا مهندسین پرواز را میدانند ولی باید گفت که اینها مقصر نیستند. دلیل این است که وقتی شما به اقصی نقاط جهان سفر میکنید و با تکنولوژی روز آنها آشنا شوید، مشاهده میکنید که در همه کشورها مردم به راحتی با حمل و نقلهای هوایی ایمن خود به هر نقطه از جهان سفر میکنند و با خیال راحت و بدون هیچ دغدغهای مشغول به فعالیتهای مرتبط با خود هستند.
ولی در ایران به علت وجود تحریم، این امر ایرلاینهای ما را دچار مشکل کرده است و صنعت هوایی ما را بسیاری از افراد ناامن میدانند. چرا که ما تکنولوژی ساخت هواپیما را نداریم و حتی بسیاری از قدرتهای بزرگ دنیا نیز آن را ندارند و بدون وجود تحریم به ارتباط گیری با کشورهای دارای دانش هوایی پرداخته و با خریداری هواپیماهای مختلف از ایرلاین های مختلف دنیا از قبیل ایرباس فرانسه، بویینگ آمریکا و این تکنولوژی به راحتی به دست نمیآید و مجبور هستیم از تکنولوژی کشورهای دیگر استفاده نماییم. وجود این تحریمها باعث شده تا سرمایهگذران ایرلاین های ایران از طریق واسطههای کشورهای مختلف هواپیماهای قدیمی و از خط خارج شده کشورهای دیگر را خریداری نمایند، البته با یه قیمتهای خیلی بالا وارد خط هوایی ایران مینمایند. برای راهاندازی هواپیماهای قدیمی شروع به رنگ و آموزش نیروهای پروازی میکنند و آماده پرواز میشوند و بعد از چندین پرواز قطعات کهنه نیاز به تعمیر دارند، چرا که فرسوده شدند و در این میان مجبور به خرید قطعه از کشورهای واسط میشویم با قیمتهای گزاف!!!
در این میان ایران ایر هواپیمای ملی ماست و در طی قراردادهای که با ایرباس و بویینگ داشت و قرار بود که از بویینگ و ایرباس هواپیماهای با تکنولوژی روز را خریداری نماید که نشد! و فقط چند مورد از این هواپیماها به دست ما رسید، اما آیا نیاز صنعت هوایی کشور ایران با سه هواپیمای ایرباس و هفت هواپیمای ATR میتواند حل شود؟ ما لازم است قبول کنیم تا زمانی که تحریم هستیم و نمیتوانیم هواپیماهای جدید و نو با قیمت کمتر از این قیمت هواپیمای فرسوده را خریداری کنیم، باید این شرایط را بپذیریم. پس واقع بینانه تا زمانی که تحریمها برداشته نشود و به ما هواپیمایی فروخته نشود همین هست که هست. ما نمیتوانیم ایرلاین یا فرودگاه را مقصر بدانیم. مقصر آمریکاست که ما را تحریم کرده و اجازه فروش هواپیما به ایرلاین های دنیا نمیدهد تا به ما هواپیمایی به فروش رساند. ما لازم است داستان همیشگی تاخیرها و نقص فنی را بپذیریم و تا زمانی که ارتباط با کشورهای دارای تکنولوژی هوایی ارتباط نداشته باشیم، صنعت هوایی ایران جان تازه نخواهد گرفت.