کسب و کار آدم‌های هر روزگار، اثر مستقیم روی رفتار و فرهنگشان دارد.
راهی كه هر آدمی برای گذران زندگی‌اش برمی‌گزیند، نگاه او را به زندگی از دیگران متمایز می‌كند و به او زبان و نگاه ویژه‌ای می‌بخشد. سهم زیادی از عمر هر آدمی در كار می‌گذرد و از وقتی شهرها به وجود آمدند، مردم خیلی زود یاد گرفتند كه غیر دامداری و كشاورزی و کارهای تولیدی با ارائه خدمات و فروش كالا هم می‌توان درآمد داشت و از همان روزگار، مردمان تلاشگری بودند كه در كارگاه‌های ابتدایی و ساده و پشت دخل مغازه‌هایشان، بخشی از نیاز همنوعانشان را تأمین می‌كردند و شغلشان گاهی به چند هنر نیز آراسته بود.
حالا خیلی از آن شغل‌ها فراموش شده‌اند. گذر روزگار و پیشرفت زندگی بشر، دیگر جایی برای بسیاری از آنها نگذاشته است. بخشی از آنها به خاطر توسعه صنعت و علم از بین رفته‌اند، برای بخشی دیگر هم فرصت و حالی نمانده است. با این حال هنوز در گوشه و كنار محله‌های قدیمی‌تر، كسانی هستند كه به همان شیوه‌های قدیمی كار می‌كنند و خدماتی به مردم می‌دهند كه دیگر كمتر می‌توان نشانه‌ای از آن در شهرها پیدا كرد.
در دنیایی كه دائماً در حال تغییر است و با شیبی تند مدرنیته را پشت سر می‌گذارد. عده‌ای ترمز مدرنیته زندگی خود را کشیده و در دنیای گردشگری خدمات بومی را ارائه می‌دهند. این خدمات که در قالب بومگردی مطرح می‌گردد، بیشتر رویکرد خدمات اقامتی به خود گرفته که در فضای بومی اتفاق می‌افتد.
حال اگر پهنه این خدمات را به پیشه‌های پدری بگستریم و در کنار خانه‌های پدری به کسب و کارهای پدری نیز بپردازیم، باز زنده‌سازی این پیشه‌ها از نابودی آنها جلوگیری و جذابیت بومگردی را دو چندان می‌نماییم.
بازتاب این طرز فكرها در زندگی روزمره، میراث فرهنگی هر منطقه را تشكیل می‌دهد و هویتی را به وجود می‌آورد كه مردم آن دیار تصویر خود را در آن پیدا می‌كنند و این هویت به نوبه خود ضامن حفظ این میراث می‌شود. ما این هویت را در كشورهای در حال توسعه "سنت" می‌نامیم كه در محدوده آن ساختار و كاركرد جامعه باز تولید می‌شود و تداوم می‌یابد.
سنتی كه از طریق انتقال دانسته‌ها، عقاید مذهبی و اسطوره‌ها، از قرنی به قرن بعد منتقل می‌شود، از نسلی به نسل دیگر از طریق نوشته‌ها یا گفته‌ها و امثال و حكم و نیز از طریق آنچه عرف می‌نامیم. شغل‌ها هم بخشی از این" سنت‌ها "هستند که از یک نسل به نسل دیگر انتقال می‌یابند.
با تاکید و پافشاری بر پیشه پدری هم امکان کار آفرینی و هم کسب درآمد بیشتر به پشتوانه بومگردی بوجود می‌آید.
مشاغلی همچون چلنگری، پیله‌وری، کافه‌چی، گیوه‌دوزی، سبد بافی، باغداری، مرغ داری، دامداری، پنبه‌زنی، مسگری، حمومی، دلاکی، چاربداری و ... می‌توانند ضمن جذابیت برای گردشگر نیازهای افراد یک جامعه محلی را نیز بر آورده سازد.
آقامیر
کارشناس مدیریت در گردشگری
سرا دار کلبه آقامیر در پاسارگاد
