روستای بندو در عسلویه

عسلویه را با گاز و نفت و کار می‌شناسند؛ اما این، تمامِ چیزي نیست که از این منطقه برمی‌آید. در چند کیلومتریِ شهر کاملاً صنعتیِ عسلویه، می‌توان منطقه‌هایی یافت که دستِ تکنولوژی، هنوز آن‌ها را نیالوده است. روستای بَندو، که اسم خود را از «بَند» به‌معنای سد گرفته،یکی از این دهکده‌های دیدنی است. از نمودهای سنت در این روستا، استخرهای آبی است که محلی‌ها به آن «برکه» می‌گویند؛ برکه‌هایی که آب شرب روستا را تأمین می‌کنند و در نوع خود، از معماری زیبا و دل‌انگیزی برخوردارند. ضمن این‌که دربارۀ شهرت این روستا به «بندو» یا «آن سَد»، محلی‌ها افسانۀ شنیدنی‌ای دارند که در اینجا از ذکرش صرف‌نظر می‌کنیم تا اگر روزی گذارتان به این روستای کویریِ زیبا افتاد، خودتان از زبان شیرینِ محلی‌ها، با لهجۀ عربیِ زیبایشان بشنوید. این‌قدر می‌توان گفت که بنای سد را به شیخی به نام «شیخ رباط» نسبت می‌دهند که اکنون بر سر مزارش، در کنار روستا بقعه‌ای بنا کرده‌اند که محل رازونیازِ اهلِ عبادت است. جز اقلیمِ کویری و آسمان کاملاً صاف و آبی، این روستا از حیث جاذبه‌های تاریخی هیچ کمبودی ندارد و قدمت برخی از جاذبه‌های آن، حتی به زمان ساسانیان می‌رسد. از جملۀ این جاذبه‌ها، یکی آبگیر ساسانیان است که قدمت آن از نامش برمی‌آید و دیگری سد رباط که ذکرش گفته شد. همچنین این روستا جاذبه‌های معنویِ زیادی هم دارد و اگر از بخت بلند، هنگام ورودتان به روستا عروسی‌ای در حال برگزاری باشد، قدمتان را به عروسی گرامی می‌دارند و آنجا می‌توانید از نوای «نی‌انبان»، ساز محلی، و نیز از دیدار دل‌انگیز رقص‌ها و آیین‌های سنتیِ عروسی بهرۀ روحی ببرید. سفر به این روستا فرصتی یگانه، هم برای دیدن بافت سنتی روستایی و هم برای بازدید از برخی از قدیمی‌ترین آثارِ به‌جا مانده از ایران پیش از اسلام است.