مناره ها بناهای مدوری هستند که غالبا درکنار مساجد ساخته می‌شوند اما کاربردهای گوناگونی داشته‌اند، تاریخ اولین مناره ها به دوران قبل از اسلام باز می گردد. مناره‌ها معنای محل نور و نار (آتش) داشته اند، متفاوت از گلدسته ها هستند و کاربردهای زیادی داشته‌اند: محل اذان گویی و خبر رسانی، راهنمایی کاروان ها برای پیدا کردن مسیر و نماد پیروزی از جمله کاربردهای آن بوده است. مناره یا میل گلپایگان که به فانوس صحرا نیز شهرت دارد بلندترین مناره سلجوقیان است و هنوز پس از 900 سال، استوار باقی مانده است. این بنای تاریخی ارزشمند یکی از بلندترین مناره های ایران بوده و دارای کتیبه هایی قرآنی به خط کوفی است. دارا بودن دو شیر سنگی (که یکی در سال های اخیر دزدیده شده)، دو در و دو راه پله مجزا از جمله ویژگی‌های این مناره است که در گذشته برای راهنمایی کاروانیان ساخته شده است.
.jpg)
