کلیسای کرمان که از آثار ثبت ملی شده‌ی ایرانی است، در اوایل دوره‌ی پهلوی دوم، یعنی در سال ۱۳۲۰ هجری شمسی ساخته شد. در زمان ساخت، این کلیسا خارج از شهر قرار داشت و بعدها با توسعه‌ی کرمان، در مرکز شهر قرار گرفت. همزمان با فعالیت کمپانی هند شرقی، مسیحیان و مبلغان مسیحی زیادی به استان‌های جنوبی ایران شامل کرمان، هرمزگان و سیستان‌و‌بلوچستان وارد شدند. آن‌ها دست به اقدامات زیادی در حیطه‌ی فرهنگ و بهداشت شهر کرمان زدند؛ از جمله ساخت بیمارستان‌ها و یک کلیسا. کلیسای کرمان نیز مانند دیگر کلیساهای جهان در جهت شرقی - غربی قرار گرفته بود، به شکلی که ورودی آن رو به غرب و کاملا ساده و بدون تزئین نماسازی شده بود. شبستان دو ردیف نیمکت داشت و راهرویی میان این دو ردیف نیمکت ایجاد شده بود که افراد را به محراب می‌رساند. قسمتی که در آن کشیش مراسم مذهبی را اجرا می‌کردکمی بالاتر از شبستان قرار گرفته بود. محراب به شکل فرورفتگی ذوزنقه ای‌شکلی در انتهای راهرو قرار گرفته بود و شیشه‌های رنگی با سبک ویترای (نقاشی پشت شیشه) زینت بخش این نقطه از کلیسا بوده است. در مقابل محل اقامت خادمان کلیسا، رواق زیبایی واقع شده بود که با ترکیب درختان سرسبز محیط، بر زیبایی و معنویت فضا افزوده بود. صلیب و نقوش ایرانی بر نمای ورودی کلیسا به صورت کاشی‌کاری قرار گرفته بود،نمای داخلی در قسمت سقف آجرکاری شده و کاشی‌های معقلی (کاشی‌ای که با آن خوشنویسی شده باشد) در آن به کار رفته بود. پنجره‌ها با شیشه‌های رنگی‌ای که به شکل مشبک و گره‌دار ساخته شده بودند، در قسمت محراب و نورگیرها جلوه‌گری می‌کردند. تصویر حضرت عیسی مسیح (ع) و حواریون، در دو قاب شیشه‌ایِ نقاشی شده و رنگی در دو طرف ورودی قرار گرفته بود. تمام این زیبایی‌ها مرهون استاد «علی‌محمد راوری» معمار این بنای سترگ و آثار مشهور دیگری همچون سردر کتابخانه ملی و پرورشگاه صنعتی است. کلیسای کرمان که به کلیسای آندریاس نیز شهرت داشت تا قبل از انقلاب اسلامی ایران زیر نظر انجمن ارامنه‌ی اصفهان فعالیت می‌کرد. این بنا پس از انقلاب به مکانی متروکه بدل شد که مدتی در آن یک تاکسی تلفنی کار می‌کرد، مدتی به محل نگهداری احشام بدل شده بود و سرانجام نیز در میان بهت و ناباوری مردمِ فرهنگ‌دوستِ کرمان، در سال ۱۳۹۰ با لودر تخریب شد.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
