گفته میشود هر اندازه تبریز، شهر فعالیت و همت و کار را بگردیم در آن گدایی نمییابیم. این شهر زلزلهخیز که بر روی گسلی فعال ساخته شده و در تاریخ هر 300 سال شاهد یک زلزله شدید بوده که دست کم از دورههای اشکالی و ساسانی وجود داشته است. نامش را تبریز گذاشتهاند که به زبانهای ایرانی باستانی و احتمالا آتشکده بزرگ تب ریزنده شهر تبرمایس مربوط است. دیگر نامهای آن آذرآبادگان و اکباتان است. این شهر باستانی ایرانی که ماوای مردمان آذری ایران است، در دوره جدید به دلیل نزدیکی با عثمانی، دروازه ورود اندیشههای نوین به ایران بوده، از همین رو بزرگترین قهرمانان انقلاب مشروطه ایران را در خود پرورش داده است. تبریز پنجمین کلانهشر ایران و بزرگترین شهر شمال غربی ایران، یکی از قطبهای اصلی صنعت و اقتصاد ایران، پایتخت گردشگری اسلامی در سال 2018 شد. اهمیت شهر آن اندازه است که آن را شهر اولینها (به سبب داشتن اولین چاپخانه، اولین سینمای عمومی، اولین کودکستان، اولین هتل به سبک امروزی، اولین تراموا و دهها مورد دیگر که تبریز در آن اولین بوده است) و امنترین و سالمترین شهر ایران، دومین شهر صنعتی و همچنین دومین شهر دانشگاهی ایران، دومین شهر موفق در جذب گردشگر سلامت، شهر شکلاتی، قطب خودروسازی و قطعهسازی ایران، قطب تولید موتور دیزل خاورمیانه و شهر جهانی بافت فرش نیز نامیدهاند. این نامها همه افتخارات تبریز را نمیگوید. هیچ شهری در طول تاریخ ایران تجربه تبریز را در پایتختی کشور نداشته است. هر چند تبریز در کنار برادران آذری، ارومیه و اردبیل، به کشاورزی، باغداری و دامداری شناخته نمیشود، اما تلخه رود و قوری چای، رودهای دائمی و فصلی تبریز، این شهر با آب و هوای استپی را حاصلخیز ساخته است.